Πέτρο μου δεν ξέρω αν στο είπα, γιατί έχω και καιρό να σε δω στα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά είμαι βλάχα.
Το ξέρω σε απογοητεύω, γιατί ξόδεψες πολλά εκατομμύρια λεφτά και τόνους χαρτί για να μου παρουσιάσεις την ιλουστρασιόν version της ζωής, που θα με έφερνε πιο κοντά στο Ευρωπαϊκό το στυλ και τον αέρα της σύγχρονης Ελληνίδας, όμως στην περίπτωσή μου απέτυχες.
Λυπάμαι, που τα περιοδικά σου – εγκυκλοπαίδειες – που σε έφεραν πρώτο όνομα στη χώρα για πολλά χρόνια, εμένα, πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Δεν είναι ότι δεν το ήθελα ή ήμουν κακή μαθήτρια και δεν αποστήθιζα το περιεχόμενο που με τόσο κόπο παρουσίαζες, αλλά να…. Είναι και θέμα γονιδίων και DNA.
Μια βλάχα Ελληνίδα είμαι και γώ, λίγο πριν τα σαράντα, που δεν με «ξύπνησες», δεν με αφύπνισες, δεν μου άνοιξες τους ορίζοντες. Και παραμένω να πιστεύω, πως η ζωή δεν είναι όπως των περιοδικών σου και των φωτογραφιών που μοστράριζες για δεκαετίες. Ούτε όπως μας την πλασάριζαν «μορφές» της Ελλάδας μέσω των συνεντεύξεων που πλήρωναν ή πλήρωνες για να καταχωρηθούν.
Μια βλάχα Ελληνίδα είμαι, που η μέρα μου ξεκινά τρέχοντας και δεν μ’ αφήνει περιθώριο να βάλω την ψεύτικη βλεφαρίδα για να πάω στο περίπτερο. Το τακούνι το ‘χω για τις εξόδους κι όχι για το σούπερ μάρκετ, καθότι μην γελιόμαστε, η μέση δεν είναι και σε καλή κατάσταση, με μωρό παιδί.
Το ύφος μου, το λες και ξινό, γιατί αν έχεις να σκεφτείς τα μηνιαία χρέη, πού να υιοθετήσεις ύφος μπλαζέ και να ατενίζεις τον ορίζοντα με βλέμμα αγελάδας. Τύπου «τώρα εγώ είμαι σε διαλογισμό πάνω στο δωδεκάποντο, οδεύοντας προς την άμμο της παραλίας με το μπραζίλιαν μαγιό».
Ά! Και δεν σου είπα και το άλλο. Είμαι καραβλάχα, γιατί ούτε φέτος πρόλαβα να πάω γυμναστήριο να γίνω Ζιζέλ, καθότι η ξεβλαχιασμένη Ελλάδα που έφτιαξες, σε θέλει να δουλεύεις διπλές βάρδιες για να ζήσεις, αλλιώς θα πεινάσεις. Πού χρόνος για ζούμπα και γυμναστικές.
Οπότε συγχώρεσέ με, Πέτρο μου, αλλά το καλοκαίρι φέτος, πάλι στην παραλία θα βγώ, παρέα με την κυτταρίτιδά μου. Αυτή που κουβαλάω και το βράδυ στο κρεβάτι μου κάτω από τις πυτζάμες και τα φανελάκια του συντρόφου μου, κι όχι περιορισμένη και σφηνωμένη σε αραχνοΰφαντα νυχτικάκια και σέξι κορμάκια που προδίδουν αμαρτία…. Αυτά ας είναι…. Ας τα απολαμβάνει το ματάκι του ξεβλάχου στις πίστες απάνω, φορεμένα από τις αοιδούς, που κάλλιστα θα γίνονταν υπέροχα φαντεζί εξώφυλλα.
Είμαι βλάχα Πέτρο μου, το καταλαβαίνεις πλέον κι εσύ. Άσε με λοιπόν στην καθημερινότητά μου, ανάμεσα σε μουσακάδες (της μαμάς, μην φανταστείς ότι τον φτιάχνω εγώ), μπεϊμπιλίνα, δουλειά, υποχρεώσεις και χαζά αστεία που ανταλλάσσω με τον καλό μου και τους φίλους μου, να παρακολουθώ από power of love της ξεβλαχιασμένης Ελληνικής τηλεόρασης – αποτέλεσμα της δικής σου διαφώτισης στον ελληνικό λαό, μέχρι και Σία Κοσιώνη… έτσι για την τσαχπινιά, ότι η βλάχα ενημερώνομαι κιόλας (καλά ας μην ήταν σύζυγος του εν δυνάμει Δημάρχου Αθηναίων, νυν Περιφερειάρχη Στ.Ελλάδας, Κώστα Μπακογιάννη το γένος Μητσοτάκη, και θα σου ‘λεγα εγώ αν εκείνη την ώρα δεν έβλεπα σε επανάληψη Λάμψη. Τι σου θύμισα τώρα ε;).
Πάντως τώρα που το σκέφτομαι…. Θα σου πήγαινε Πέτρο μου γάντι το Power of Love, τώρα που είσαι και εργένης. Για σκέψου το. Θα μου δώσεις μεγάλη χαρά της βλάχας!
Με αγάπη βουκολική
Ναντίν (Υ.Γ. για την ακρίβεια είμαι βλαχοαρβανίτισσα)
